کد مطلب:39336 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:13

گنجینه پرسمان » اهل بيت

يك فرد غير معصوم كه فردي عادي باشد در عصر كنوني تا چه اندازه مي تواند از گناه دوري كند آيا ممكن است اصلاً گناه كبيره اي انجام ندهد و راه عملي و آسان دوري از گناه چيست؟

مسلماً عصر كنوني از دورانهايي است كه بشر با آزمايشات سختي در همه زمينه ها روبروست. موضوع گستردگي فساد، تنوع و گوناگوني جلوه هاي زندگي مادي كه از هر سو انسان را وسوسه مي كند، تبليغات وسيع و همه جانبه استكباري جهت مقابله با دين با از بين بردن حرمتهاي ديني و اخلاقي و اشاعة ضد ارزشها و مشتبه شدن حرام خدا به حلال الهي، اموري هستند كه جان و دل هر انسان مؤمني را بشدت آزرده مي كند، و قطعاً پايبندي به دين و امور اخلاقي در چنين شرايطي مشكل خواهد بود ولي غير ممكن نيست.

در همين دوران پر آشوب هم هستند افرادي كه بشدت پايبند اصول و عقايد ديني خويشند و هر رو زكه بر آنان مي گذرد بر ايمان و يقينشان افزوده مي گردد. اينان همانهايي هستند كه تعاليم الهي را نصب العين خويش ساخته و به جهت پيروي از سنت نبوي و حراست و تقيدشان به امور اخلاقي، هرگز از مسير حق و عدالت منحرف نمي گردند و در صورت بروز لغزشي، با توجه و انابه راه بازكشت و پيوست خويش با خداي رحمان را دوباره هموار مي كنند. در معاشرتها و رفت و آمدهاي خود دقت و مراقبت دارند و از مجالست در مجالس گناه و همنشيني با افراد غفلت زده و منحرف از دين بشدت پرهيز مي كنند، در عين حال كه در برابر منكرات و انحرافات سكوت نمي كنند و با ارتقاء سطح آگاهي هاي ديني و اجتماعي خويش در بهبود و اصلاح امور تا آنجا كه در توان دارند از هيچ كوششي دريغ نمي ورزند.

در برابر خواهشهاي نفس صبورند و بردبار و در تأمين معاش خويش از حلال، دقت لازم را بكار مي بندند. بواسطه چنين خصلتهايي از عقلي سليم و اراده اي محكم برخوردارند.

علي (ع) مي فرمايند: هرگز نه دين با هواپرستي جمع مي شود و نه عقل (1)

اين چنين افرادي به خاطر نوع عملكردشان در زندگي، تحت حمايت پروردگار قرار مي گيرند و خداوند همواره آنها را به مسيرهايي هدايت مي كند كه خير و صلاح آنان باشد.

قرآن مي فرمايد: خداوند به كساني كه در راه رضاي پروردگار گام برمي دارند وعده داده است كه آنان را به جاده هاي سلامت هدايت كند، از ظلمتهاي كفر و بي ديني خارج ساخته و به سوي نور و روشنايي و صراط مستقيم رهنمون گردد. (2)

در پاسخ به بخش دوم پرسش شما بايد عرض كنيم كه ترك گناه و دوري از محرمات الهي نيازمند ارادة قوي و نيرومند است، و تا انسان خود نخواهد و اراده نكند، نمي توان در وضعيت او تغييري حاصل كرد. (3)

تحمل سختيها، خو نكردن به تن پروري و عياشي، عادت دادن خود به زندگي ساده و مفيد، عمل به واجبات و مستحبات ديني، پرهيز از مكروهات و انجام امور مباح در حد نياز، ذكر و ياد پروردگار در همه حال، پر كردن اوقات فراغت با تفريحات مفيد و سازنده، مجالست و همنشيني با مؤمنين راستين و الگو پذيري از آنان، در تقويت اراده و در نتيجه پرهيز از گناه بسيار مؤثر است. زماني كه انسان با ارادة محكم، مكرراً از انجام گناه و معصيت اجتناب كند، بتدريج اين عمل به صورت عادي در مي آيد به گونه اي كه عادتاً ديگر گناهي ا زاو سر نمي زند. (4)

قرآن مي فرمايد: اگر تقوا پيشه كنيد و از مخالفت فرمان خدا بپرهيزيد، خداوند به شما نورانيت خاصي مي بخشد كه بتوانيد حق را از باطل تشخيص دهيد. (5)

























منابع و مآخذ:

1ـ غرر الحكم، جمله 10531

2ـ مائده، 6

3ـ رعد،4

4ـ فلسفه وحي و نبوت، محمدي ري شهري

5ـ انفال، 29